Nieuw-Zeeland deel 3

Het heeft even geduurd, maar hier is het eindelijk het vervolg op het vorige Nieuw-Zeeland blog. Het laatste deel van deze serie laat niet lang op zich wachten, want daar is Jaap nu enorm mee bezig.

Direct na onze Mueller Hut hike zijn we de auto ingestapt om richting de gletjers te rijden. We hadden wat haast, omdat we een fout hadden gemaakt in onze planning. We dachten dat we vanaf de oostkant van Mount Cook wel even naar de westkant konden. Aan die kant zijn namelijk de gletsjers te vinden. Hemelsbreed heel dichtbij elkaar, maar met de auto toch een stuk verder. We waren even vergeten dat we niet zomaar door de bergen heen konden en dus moesten we omrijden. Het was niet te doen om op deze dag helemaal naar de westkant van de bergen te rijden, dus hebben we een tussenstop gemaakt in Wanaka. Voordat we naar Wanaka reden nog even snel langs Lake Tekapo gereden, een meer met enorm blauw water.
De volgende dag vanaf Wanaka naar Fox Glacier gereden. Onderweg hebben we weer even de toerist uitgehangen door naar de Blue Pools te gaan. De naam zegt het eigenlijk al, het water was wederom enorm blauw. Later die dag naar de gletsjer gelopen, het was indrukkend om te zien en vooral om te zien hoe de gletsjer een vallei door de bergen heeft uitgeslepen. Het was niet helemaal wat we gehoopt hadden, want we mochten niet dichtbij komen. Het was lastig om te zien dat het allemaal één grote ijsmassa is. Om de dag af te sluiten zijn we naar Lake Matheson geweest. Een meer dat bekend staat om op een rustige en heldere dag Mount Cook en alle andere bergtoppen perfect te weerspiegelen. Helaas hadden wij dat geluk niet, maar nog steeds was het zeker de moeite waard. Na ons bezoek aan het meer zijn we doorgereden naar Franz Josef, waar de volgende dag een hike zouden gaan doen naar de Franz Josef gletsjer.

De volgend ochtend vroeg uit de veren om de hike te kunnen doen en om nog helemaal naar het noorden van het Zuidereiland te rijden, een drukke dag dus. De hike die we zouden gaan zou ons dichterbij en een beetje boven de gletsjer brengen dan de 'normale' wandeling door de vallei. Onze route was niet de gebruikelijke route. Daar kwamen we al snel achter, want aan het begin van de track stond dat het een route was voor ervaren hikers met een goede uitrusting. We hadden al een aantal hikes gedaan en we stonden daar in onze spijkerbroek en degelijke schoenen, dus vonden de dat we wel binnen die categorie vielen. De track zelf was anders dan we gewend waren, er was niet altijd een duidelijk pad en het was zoeken naar de oranje driehoeken die de route markeerden. Dat maakte het allemaal wel lekker avontuurlijk en het uitzicht op de gletsjer was het meer dan de moeite waard. Bij aankomst beneden, snel de auto in en op daar het noorden daar stond ons namelijk een van de negen Great Walks die Nieuw-Zeeland rijk is te wachten. De Abel Tasman coast track was de volgende hike op ons programma!

Eenmaal aangekomen in Motueka, vanuit waar de trip voor ons de track begon, mochten we ons gaan voorbereiden op de eerste en enige meerdaagse, twee dagen en een nacht, hike. Er werd een extra maaltijd gekookt en de tassen werden ingepakt. Het was zover, spannend! Vroeg in de ochtend naar Marahau waar de tocht daadwerkelijk begon. Het eerste stuk in een kayak. Hard werken, maar dat is voor ons natuurlijk geen probleem. Het resterende deel tot aan onze overnachtingsplek hebben we te voet afgelegd. Eenmaal aangekomen hebben we onze gehuurde tent opgezet, onze maaltijd gegeten en genoten van het beterende weer. Dat goede weer beloofde veel goeds voor de volgende dag, maar was minder goed nieuws voor die nacht. Doordat er die nacht geen wolken waren, koelde het niet nacht enorm af. Eigenwijs als we zijn hadden we geen slaapzak gehuurd, omdat we beide een dekbedovertrek hadden meegenomen en het toch zomer was in Nieuw-Zeeland. Wat hebben we daar een spijt van gehad. Na zo'n beetje alle kleren aan te hebben gedaan en zelfs een handdoek gebruikt te hebben als extra sokken was het redelijk aangenaam slapen.

De volgende ochtend scheen de zon en was het weer lekker warm, perfect voor ons laatste deel van de hike. Door het goede weer zijn de foto's nog beter en spectaculairder geworden dan het al was. Grote delen van de track zijn alleen toegankelijk als het eb is. Op sommige momenten waren we ongeduldig en zijn we nog voordat het eb was op onze blote voeten deze delen van de track overgestoken, zodat we net iets minder kilometers konden maken. Op de laatste dag zijn we naar onze eindbestemming gelopen en hebben we even op het strand kunnen relaxen voordat we met de watertaxi terug werden gebracht naar Marahau.

Nu was het wel weer even genoeg geweest met al het hiken en actief bezig zijn. We hadden eigenlijk wel zin in een klein biertje en misschien zelfs wel een feestje, het was immers zaterdagavond. Om die reden zijn we direct doorgereden naar Nelson, een iets grotere plaats in het noorden waar wat meer te doen is. Op onze camping hadden we afgesproken om de drie Australische dames die we in Queenstown hadden leren kennen, weer te ontmoeten. Die avond hebben we met hun wat gedronken en uiteindelijk zijn we de camping niet meer afgegaan. Dag daarna met z'n alle op het strand van Nelson gelegen. Het weer was niet super, maar wat was het heerlijk om even helemaal niets te doen. Tegen de avond moesten we toch weer opzoek naar een plek om te overnachten. Er bleek een parkeerplaats midden in de stad te zijn de 's avonds veranderde in een plek om gratis te overnachten. Dat hoef je natuurlijk geen twee keer te zeggen. Die avond met z'n vijven gegeten en puur toevallig kwamen tijdens het eten onze Canadese vrienden langsrijden die we hadden ontmoet in Mount Cook Village. Meer vrienden waarmee we die avond op een parkeerplaats midden in Nelson lekker niets hebben gedaan. De volgende dag was eigenlijk hetzelfde als de voorgaande; vrij weinig doen, maar dit keer met z'n zevenen in plaats van met z'n vijven. Jaap en ik had eerst besloten om in de avond naar Picton te rijden, omdat we de volgende ochtend de ferry naar het Noordereiland moesten halen. Maar omdat het zo gezellig was en onder het Canadese motto: 'No one remembers the nights, they got plenty of sleep!' hebben we maar besloten om nog een nacht op de parkeerplaats te blijven en de volgende ochtend vroeg naar Picton te rijden. Bovendien had ik een weddenschap verloren van één van de Canadezen, waardoor ik hutspot voor iedereen moest maken. We moesten daarom wel blijven. Gelukkig heeft Jaap me geholpen bij het maken, want het was veel werk. Eigenlijk wil ik niet opscheppen, maar iedereen vond het heerlijk!

Vroeg in de morgen hebben we ons bed weer opgeruimd en zijn we naar Picton gereden. Na ingecheckt te hebben en onze zitplaats te hebben gevonden, begon de trip dan eindelijk. Na een goede drie uur kwamen we aan in Wellington. Vanuit daar op zoek naar het huis van Una, familie waarvan ik voor we uit Nederland vertrokken niet wist dat ik die had. Het duurde even voor het gevonden, maar bij aankomst kregen we een warm welkom en het rook er heerlijk. Dat bleek onze lunch te zijn, een heerlijke lasagne! Lang geleden dat we zo'n goede maaltijd hadden gehad. Dat was namelijk erg lastig om te maken op ons ene gaspitje. Als toetje kregen we een heerlijke bak ijs. Al met al een top maaltijd. Na het eten konden we ook nog douchen in een douche die eindelijk groot, lees hoog, genoeg was, daar was vooral ik heel blij mee. Una heeft ons enorm in de watten gelegd tijdens onze tussenstop. Daarnaast was het natuurlijk gezellig om even langs te zijn geweest en ik heb weer wat nieuwe familie leren kennen. Una bedankt!

Na onze stop zijn we naar Taupo gereden om te overnachten. De volgende dag was helaas al de laatste dag in onze campervan en het was tijd om de auto in te leveren in Auckland. Vanaf daar stond het volgende avontuur in de Stray bus op ons te wachten. Daar zal Jaap jullie alles over vertellen in het volgende blog!